Verstuiking van de enkel

Een enkelverzwikking: een nare blessure die je kan oplopen tijdens het sporten of op onbewaakte ogenblikken. Bijvoorbeeld door het missen van een traptrede of drempel.

De osteopaat kijkt waar in het lichaam bewegingsverliezen schuilen die een nadelige uitwerking hebben op de mechaniek, doorbloeding en neurologie van de enkel.

Bij een verzwikking worden de steungevende ligamenten aan de buitenzijde van de enkel opgerekt. Dit kan in verschillende gradaties optreden, waarbij een totale afscheuring van het ligament of zelfs een stukje bot (avulsiefractuur) de meest ernstige zijn. In eerste instantie wordt de enkel dik en rood, een teken dat er sprake is van ontsteking. Het lichaam zorgt er met dit proces voor dat je de enkel rust geeft. Belasting doet pijn en kan ervoor zorgen dat de genezing vertraagt. Het ontstekingsproces activeert allerlei enzymen die het beschadigde weefsel opruimen. Dit proces moet je daarom liever niet remmen met ontstekingsremmende medicatie.

Nadat de ontstekingsfase is afgerond dankzij ontstekingsremmende signaalstoffen treedt het reparatieproces in werking. Het lichaam vormt nieuw bindweefsel dat in eerste instantie nog zwak is. In een latere fase wordt de kwaliteit van dit bindweefsel sterker en elastischer gemaakt, zodat je het weer kunt belasten. In dit traject is het advies om specifieke oefeningen te doen om weer de juiste spiercontrole over de enkel te krijgen.

Wat als genezing uitblijft?

Normaliter duurt een enkelverstuiking niet langer dan 6 weken. Toch gebeurt het regelmatig dat het herstelproces veel trager verloopt. Verschillende oorzaken kunnen hiervoor de reden zijn.

Mechanische oorzaken

Een osteopaat onderzoekt de mobiliteit van de gewrichten van de enkel en voet. De enkel wordt gevormd door diverse botstukken. Tijdens een traumatische beweging kunnen één of meerdere van deze botstukken geblokkeerd raken, waardoor een normale afwikkeling van de voet niet mogelijk is. Dit geeft continu spanning op de omgevende ligamenten. Door manuele behandeling kan de osteopaat de fijne beweeglijkheid herstellen zodat het herstelproces kan optreden.

Ook het beweegpatroon van de knie, de heup, het bekken en de lage rug kunnen van invloed zijn op de afwikkeling van de voet. De spieren die de bewegingen van de enkel sturen hechten aan op het scheen- en kuitbeen. Ze vormen onderdeel van een ‘beweegketting’ waaraan diverse gewrichten en spieren deelnemen. De samenwerking van al deze weefsels is van groot belang voor een normale mechanica van de enkel. De osteopaat kijkt daarom nooit alleen naar de regio van de klacht, maar onderzoekt het hele lichaam.

Neurologische oorzaken

De spieren van de voet en enkel worden bestuurd door zenuwen die van onder uit de rug en het heiligbeen uittreden. Blokkeringen in dit deel van de wervelkolom kunnen de reactietijd van de betreffende spieren vertragen. Dit verhoogt ook het risico op een recidief. Heb je vaker enkelblessures gehad, dan is het raadzaam een osteopaat het lichaam eens te laten onderzoeken.

Vertraagde wondgenezing in het algemeen

Misschien herken je dit bij jezelf: blessures en wondjes genezen maar langzaam. Niet alleen ter hoogte van de enkel, ook elders in je lijf. Dit kan komen door systemische factoren. Een normale wondgenezing wordt gereguleerd door een samenwerking van je zenuwstelsel, je immuunsysteem en bepaalde hormonen. Immuuncellen moeten beschadigd weefsel opruimen. De doorbloeding moet goed gereguleerd worden. En de werking van hormonen zoals insuline, groeihormoon en cortisol speelt een rol bij het beëindigen van de ontstekingsreactie en de reparatie van het beschadigde weefsel. Een goede werking van deze systemen is daarom essentieel. Chronische stress, slaapgebrek, suboptimale voeding en stoornissen in de darmflora zijn mogelijke oorzaken waardoor deze systemen ontregeld kunnen raken. Door te kijken waar in het lichaam bewegingsverliezen met een nadelige uitwerking op deze centrale mechanismen zijn opgetreden probeert de osteopaat de gezondheid van het lichaam te stimuleren.

De beweeglijkheid van de borstkas en het middenrif en de controle over de ademhaling hebben een grote impact op de doorbloeding in het hele lichaam. Mobiliteitsbeperkingen in de buikholte kunnen ook bijdragen aan een afname van de circulatie in de onderste ledematen. Daarnaast hebben deze bewegingsverliezen een ongunstige uitwerking op de darmbacteriën. De bacteriën in de darm beïnvloeden talloze processen in ons lijf, waaronder het immuunsysteem. Met adviezen op het vlak van voeding, beweging en ademhaling in combinatie met manuele behandeling, kan de osteopaat de wondgenezing verbeteren.

Las je deze pagina met plezier? We vinden het leuk als je hem deelt via social media. Wellicht help je er iemand anders mee.

Een gespannen twaalfvingerige darm bemoeilijkt de galafgifte en dus de vetvertering.